Dz 4, 32-37
1. Jeden duch i jedno serce – Tak autor Dziejów Apostolskich opisuje wspólnotę wierzących po Zesłaniu Ducha Świętego. Bo to właśnie w Duchu Św. wypełnia się modlitwa Jezusa: „Aby byli jedno”. Jeden duch i jedno serce oznacza tak naprawdę, że byli jednomyślni w dążeniu do dobra i zbawienia.
Dz 4, 24-31
1. Po uzdrowieniu chromego Piotr i Jan zostali zatrzymani przez kapłanów oraz saduceuszów i zamknięci na noc w więzieniu. Następnego dnia zostali przesłuchani przed Wysoką Radą, która nie znajdując w nich winy, za którą mogłaby ich ukarać, puściła ich wolno.
Łk 1, 26 – 38
Dzisiejsza modlitwa niech będzie przebywaniem z Marią, matką Jezusa. Niech ona będzie naszą przewodniczką w tym czasie. Wyobraź ją sobie – dziewiczą Matkę, której Syn został zabity. Patrzyła na Jego mękę, uczestniczyła w Jego cierpieniu… Spełniła się przepowiednia starca Symeona: jej serce zostało przebite mieczem boleści.
J 18, 1 – 19, 42
Dziś jest dzień, w którym Kościół nie tylko wspomina, ale przeżywa na nowo totalne ubóstwo Chrystusa, Jego ogołocenie. Bóg, który oddaje człowiekowi wszystko – swoje życie. Oddaje je, wydając się za nas na krzyżu. Ale nie rozpatruj tego, jako wydanie za nas. Patrz na śmierć Chrystusa jako wydanie za Ciebie i dla Ciebie! Chodzi o to, by dotknęło Cię to osobiście, byś mógł doświadczyć osobiście skutków tego wydarzenia.
J 13,1-15
1. Powołany do umiłowania swoich na świecie – Jezus staje w obliczu wydarzeń, na które przygotowywał się od dłuższego czasu. Jego misja tu na ziemi dobiega końca. Ojciec zaprasza Go do swojego domu. Perspektywa przejścia z tego świata do Ojca i świadomość pełnienia Jego woli, choć nie zapowiada się bezboleśnie, nadaje Jezusowi poczucie sensu i słuszności obranej drogi. On wie, że przeszedł przez życie dobrze czyniąc.