Wprowadzenie do modlitwy w piątek, 3 listopada

Tekst: Łk 14, 1-6

Prośba: o serce wolne, zdolne do miłosierdzia

1. Jezus został zaproszony przez faryzeusza na posiłek w szabat. Poszedł do tych, którzy już od jakiegoś czasu szukali pretekstu, aby Go pochwycić w mowie, aby wykazać Mu jakiś błąd. Dobrze wiedział, że nastają na niego, że mogą go spotkać nieprzyjemności, a jednak przyjmuje zaproszenie. Jezus jest wolny, nie ulega uprzedzeniom, nie unika trudnych sytuacji. W jaki sposób reaguję wobec trudności, wobec przeciwności? Czy nie zniechęcają mnie one do czynienia dobra pomimo wszystko?

2. Tam, gdzie są trudności, tam zwykle ukryte jest jakieś dobro. Człowiek z wodna puchliną do końca życia zapamięta ten dzień, w którym spotkał Jezusa. Będzie pamiętał, że to był szabat – dzień poświęcony Bogu. Szabat będzie dla niego znakiem uzdrowienia, radości i szczególnego spotkania. Okazane przez Jezusa miłosierdzie wyciska się nie na kamiennych tablicach serc faryzeuszy, ale na sercu z ciała. Dotyk Jezusa uzdrawia a Jego słowa zamykają usta prześladowców. Miłosierna miłość jest kluczem do bliskości z Jezusem.