Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 26 lutego
Tekst: Mt 7,7-12
Prośba: o łaskę zaufania Bogu
1. Zobacz to wydarzenie. Jest to fragment Kazania na Górze. Jezus wyszedł na górę i naucza. Wokół zgromadzone są tłumy słuchaczy. Patrz na nich, ich reakcję na słowa Jezusa. Znajdź swoje miejsce. Co robisz? Jak słuchasz? Jak reagujesz? Jezus mówi tu o rzeczach fundamentalnych. Na samym początku Wielkiego Postu słyszałeś fragment o modlitwie, dawaniu jałmużny, poście. Dziś Jezus mówi o wytrwałości i o czynieniu dobra innym ludziom.
2. Wytrwałość nie jest łatwa. Łączy się z cierpliwością czekania i pokorą uznania, że nie jestem samowystarczalny. Często może Ci się wydawać, że Bóg Cię nie słucha, że nie spełnia Twoich próśb. Wtedy zniechęcasz się, przestajesz się modlić. Możesz też myśleć – przecież Bóg wszystko wie, po co mówić Mu o moich potrzebach. Rzeczywiście nie Bogu jest to potrzebne, ale Tobie. Modlitwa prośby ma być aktem uznania, że potrzebujesz pomocy, że nie radzisz sobie z czymś. Taka modlitwa daje Bogu pole do działania. Jednak do Niego należy sposób i czas zaspokojenia Twojej potrzeby. Zobacz jaka jest treść Twojej modlitwy? O co prosisz najczęściej? Jak reagujesz na pozornie niewysłuchane modlitwy?
3. Jezus mówi też o relacji z bliźnim. Wyświadczać bliźniemu dobro. Traktować go tak, jak Ty byś chciał być traktowany. Zobacz jakie dobro wniosłeś do życia tych, którzy Cię otaczają, z którymi przebywasz na co dzień. A może w ostatnim czasie kogoś skrzywdziłeś? Przypomnij sobie tę sytuację. Co było powodem, że tak zareagowałeś? Powierz Bogu to, co jest teraz w Twoim sercu. Podejmij konkretne postanowienie dotyczące relacji z drugim człowiekiem. Może częściej uśmiechaj się do braci. Może bądź łagodniejszy. Może miej więcej cierpliwości. Jeśli Ci tego brakuje – poproś Boga o przemianę Twojego serca.