Wprowadzenie do modlitwy na wtorek, 21 października
Proś o łaskę odwagi i wytrwałości w budowaniu Kościoła
Tekst: Ef 2, 19-22
Tekst z Listu św. Pawła do Efezjan przeznaczony na dzisiejsze święto Apostołów Szymona i Judy Tadeusza skierowana jest do pogan, którzy przed Chrystusem nie mogli mieć dostępu do przymierza i obietnic powierzonych Narodowi wybranemu. Dawniej mogli być uważani jedynie za przybyszów i obcych, których Prawo nakazywało szanować i okazywać troskę, dziś Paweł nazywa ich domownikami Boga i współobywatelami tych, do których skierowano Dobrą Nowinę. Bycie Żydem oznaczało wyznawanie judaizmu i pochodzenie od matki Żydówki. Wszystkie pokolenia Izraela miały wspólnych przodków: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Tą ekskluzywność wspólnoty krwi Jezus mógł przełamać i rozszerzyć przelewając swoją krew podczas Męki – tak połączył w sobie dwie części ówczesnej ludzkości: Żydów i pogan.
Podczas modlitwy możesz zastanowić się nad jedną z podanych poniżej kwestii:
1. Co oznacza dla Ciebie bycie domownikiem Boga i współobywatelem świętych? Czy słyszysz w tych słowach obdarowanie Cię godnością dziecka Bożego? Nie jest to coś, na co musisz sobie dopiero zasłużyć. Jest to dar, który już otrzymałeś! Czy w Kościele czujesz się jak obcy i przechodzień, czy jak członek rodziny, nie tylko znający swoje prawa i obowiązki, ale będący w zażyłości emocjonalnej i w dynamice miłości? Co możesz zrobić, by poczuć się w Kościele jak w swojej rodzinie? Czego od niej oczekujesz i co możesz jej dać?
2. Jezus Chrystus jest sprawcą jedności Kościoła. On jest kamieniem węgielnym, który nie tylko stanowi podstawę historyczną, lecz przede wszystkim, żywą obecność, która nieustannie oczyszcza i uświęca Kościół. Zastanów się na ile Jego osoba jest dla Ciebie centrum Kościoła. Zobacz, że nigdzie nie jest powiedziane, że można przystąpić do wspólnoty dopiero, jak się będzie bezgrzesznym. Jaki jest w Tobie stopień akceptacji faktu bycia grzesznikiem? Na ile akceptujesz go w sobie i na ile w innych? Na ile pozwalasz, by to Jezus Chrystus i Jego miłość do Ciebie była na pierwszym miejscu, a kiedy pozwalasz, by zajęło ją przygnębienie swoją małością?
3. Co robisz, by lepiej poznać fundament, na którym została założona wspólnota Kościoła. Jak dobrze znasz Jezusa Chrystusa i Biblię (proces jej tworzenia, moment kulturowy, w którym powstała, znaczenie poszczególnych ksiąg)? Co wiesz o Apostołach i wywodzącym się od nich przekazie Tradycji. Czy znasz historię Kościoła? Czy wiesz ku czemu Kościół zmierza?
Poczucie mojej grzeszności i małości jest we mnie, ale to poczucie nie przytłacza mnie. Ono powoduje moje pragnienie poszukiwania Prawdy, Miłości bezinteresownej. Uczę się kochać siebie i innych i nie oczekiwać wdzięczności, sprawiedliwości. Uczę się kochać tych co ranią, co poszukują swojej drogi. Wszystkie moje doświadczenia, które pojawiły się w moim życiu, pomagają mi zrozumieć innych i jeszcze bardziej kochać. Panie, dziękuję Ci za każde doświadczenie w moim życiu, i proszę o łaskę odwagi i wytrwałości w budowaniu Kościoła.
JEZU UFAM TOBIE!
Panie Jezu, dziękuję Ci za Kościół – mój dom, w którym mam swoje miejsce teraz i na zawsze. Mogę przebywać w towarzystwie świętych, uczyć się od nich bycia domownikiem w domu, w którym obowiązuje jedynie prawo miłości. Jestem tu chciana i kochana, ale także mogę i powinnam kochać, tzn. wstawiać się za tymi, którzy razem ze mną żyją na ziemi oraz za tymi, którzy spłacają jeszcze dług Bożej sprawiedliwości. Wszyscy jesteśmy jedno w Jezusie Chrystusie, Panu naszym.