Wprowadzenie do medytacji na środę, 25 października

Tekst: Łk 12,39-48

Prośba: o łaskę umocnienia wierności w podejmowanych zadaniach.

1. Wierność powierzonej misji. Jezus przedstawia przypowieść o słudze wiernym i niewiernym. Człowiek wierny charakteryzuje się stałością w podejmowanych działaniach. Czasem doświadcza monotonii a co za tym idzie zniechęcenia lecz nie przestaje realizować podjętych zobowiązań. Osoba wierna nie jest pozbawiona pokus, by pozostawić rozpoczęte zadania. Dobry rządca ma rozdzielać żywność domownikom we właściwym czasie. Podążanie za pokusą odejścia byłoby równoznaczne z cierpieniem i tragedią pewnej konkretnej grupy osób. Co jest tym pokarmem, jak nie głoszone Słowo, modlitwa, niesienie pociechy oraz pełnienie czynów miłosierdzia? Wierność powierzonej misji jest wiernością konkretnemu człowiekowi. W jakiej działce czuje się zaproszony do szczególnej wierności? Co dziś jest moją misją?

2. Niepożądana zmiana. Człowiek nie od razu staje się niewierny. W przypowieści zaczyna się od tego, że ów sługa „powie sobie w duszy”, że jego Pan ociąga się z powrotem. Gdy on mówi sobie w duszy, to wybrzmiewa wówczas wyłącznie jego głos, nie licząc się z głosem Bożym. Coś nie pozwala takiemu człowiekowi zaufać, że obietnica powrotu Pana będzie realna. Coś zmusza go do osłabiania wiary w zapewnienie, jakie otrzymał na początku. Jednym z przyczyn przejścia z mówienia sobie w duszy do jawnej niewierności jest brak podzielenia się tym monologiem z drugim człowiekiem. Brakuje tu również szczerej rozmowy z Bogiem. Niepożądana zmiana dokonuje się stopniowo i często w sposób niedostrzegalny. Na ile jestem w stanie wychwycić w sobie procesy, które zmierzają w kierunku niewierności? Jak mogę się przed nimi bronić?