Wprowadzenie do modlitwy na środę, 29 maja
Tekst: Dz 17, 15. 22 – 18, 1 oraz J 16, 12-15
Prośba: o doświadczenie bliskości Boga.
Myśli pomocne w rozważaniu:
- Paweł głosi Ateńczykom Boga, którego oni czczą, nie znając Go. Czy Ty znasz Boga? Jak bardzo? Co to jest za „poznanie”?
- Głosi Boga, który „sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko.” Jaki jest Twój Bóg? Czy jest Źródłem życia i jego Zasadą? Wierzysz w to, że On „utkał cię w łonie twej matki” (Ps 139)?
- Bóg uczynił wszystko, by człowiek Go szukał. Ale czy to oznacza, że Bóg bawi się z człowiekiem w ciuciubabkę? Paweł mówi, że określił im czasy i granice. Bóg daje się odnaleźć w naszych granicach. Ale może nie bawi się z nami w chowanego. Może jak kochankowie z Pieśni nad pieśniami… Bóg pragnie być szukany, tak jak On nieustannie szuka człowieka.
- Jest On niedaleko nas. W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy. Wierzysz w te słowa? Wierzysz w taką bliskość Boga? Że nie wypadasz nigdy z Jego ręki? Spróbuj odczuć to sercem, a nie określać tylko intelektem wyuczonym katechizmowo.
- Jezus mówi, że ma wiele do powiedzenia, ale nie możemy znieść. Czego nie mógłbyś znieść? Może właśnie tego, o czym mówił Paweł – że Bóg jest bliżej Ciebie, niż Ty sam siebie? Że Ojciec jest blisko Ciebie, bo wszystko, co ma Ojciec, ma też Jezus?
- Rozważaj dzisiaj to, jak Bóg jest blisko Ciebie. A może zamiast rozumowego rozważania i przyjmowania tej prawdy, po prostu poczujesz tę bliskość i zapragniesz w niej zostać. Bo bliskość nie jest kategorią intelektu, lecz jest przywiązaniem serca do Tego, którego się kocha. Czy tak właśnie przeżywasz więź z Bogiem?
Na koniec tej modlitwy porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co Cię najbardziej poruszy, co przeżyjesz jako ważne dla Twego życia. Te poruszenia zapisz w swoim dzienniku, by bardziej Cię dotknęły i miały moc przemienić Twoje życie.