Wprowadzenie do medytacji na środę, 31 maja
Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
Tekst: Łk 1, 39-56
Prośba: o łaskę żywego dziękczynienia oraz uwielbienia Boga.
1. Przynosić skarb ze sobą. Maryja wybrała się z pośpiechem do Elżbiety, aby służyć jej pomocą. Wchodząc w progi jej domu nie jest sama. W jej ciele jest już nowo poczęty Bóg i Człowiek. Maryja przynosi ze sobą Bożą obecność, która rodzi poruszenie w domu, radość małego Jana Chrzciciela, uniesienie prorockie Elżbiety. W jakim stopniu jestem osobą przynoszącą Bożą obecność innym ludziom? Jaki duchowy klimat pozostaje po mnie w sytuacji spotkania w gronie przyjaciół i znajomych? Czy przynoszę Boga wraz ze swoją obecnością?
2. Nic mojego. Świadomość noszenia Bożej obecności może łatwo przerodzić się w pychę, która zmusza do przypisywania sobie i swoim talentom faktu “tworzenia duchowego klimatu” w grupie osób, z którymi przebywam. Postawa taka zapomina o dwóch ważnych elementach: o dziękczynieniu oraz o uwielbieniu. Maryja nie zapomina o Dawcy darów, jakie stały się jej udziałem. Dziękuje zatem za Boże wejrzenie w stosunku do siebie, za dar pokory i uniżenia, za wielkie rzeczy, który uczynił jej Wszechmocny. Maryja w swojej modlitwie pamięta przede wszystkim o uwielbieniu Boga. Skupia się na Nim i tym, czego dokonał gromiąc pysznych i dając łaskę pokornym, a zatem tym wszystkim, którzy nie przypisują sobie dobrodziejstw otrzymanych z góry. Czym dla mnie jest hymn Magnificat wypowiedziany przez Maryję? Jak brzmiałby mój osobisty hymn dziękczynno – uwielbieniowy?