Wprowadzenie do medytacji na sobotę, 18 lutego
Tekst: Mk 9,2-13
Prośba: o łaskę spotkania z Jezusem we wspólnocie.
1. Poszli osobno. Jezus zaprowadził Piotra, Jakuba i Jana „samych osobno na górę wysoką”. Uczniowie zmierzali razem, a jednak w samotności. Byli we wspólnocie, a jednak w pojedynkę. Momenty ciszy i samotności w relacji z Jezusem są niezwykle ważne. Nawet strapienie, które rodzi osamotnienie, ma swoje miejsce w procesie wzrostu ucznia Jezusa. Spojrzę na czas mojego poszukiwania Boga w pojedynkę. Czym był dla mnie tamten okres? Co Bóg chciał, a może wciąż chce, pokazać mi przez takie doświadczenie?
2. Piękno spotkania. Po czasie niełatwej wędrówki, strapienia, samotności przychodzi jasność i ciepło spotkania z Jezusem we wspólnocie. Uczniowie są świadkiem przemienienia Jezusa, który w spotkaniu z Mojżeszem i Eliaszem wskazuje między innymi na wartość wspólnotowego podążania ku Bogu. Uczniowie w pocieszeniu wykazują się szlachetnością pragnąc postawić trzy namioty, nie myśląc o namiocie dla siebie. Doświadczenie spotkania z Bogiem rodzi wielkie pragnienia i daje łaskę zapominania o sobie. Co rodzi się we mnie patrząc na piękno Jezusa?
3. Posłanie. Zaraz po doświadczeniu spotkania z Jezusem przemienionym wobec wspólnoty przychodzi czas na posłanie. Uczniowie są wreszcie gotowi, by usłyszeć głos Ojca: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. Doświadczenie przemienienia pozostawia w nich ślad misyjny: zaproszenie do słuchania Jezusa, który jest umiłowanym Synem Ojca. W jaki sposób przytoczone wyżej słowa odnoszą się do mnie? Jakie obszary mojego życia wymagają większej uległości wobec Bożych zaproszeń?