Wprowadzenie do modlitwy na poniedziałek, 20 lutego

Tekst: Mk 9,14-29

Prośba: o łaskę coraz większej wolności

1. Duch niemy i głuchy. Z jednej strony to bardzo konkretne ograniczenie bohatera dzisiejszej Ewangelii w funkcjonowaniu w społeczeństwie. Nie może on porozumiewać się z innymi, nie może wyrażać swoich pragnień. Ale jest to też obraz życie duchowego. Skoro nie słyszy – nie może usłyszeć Słowa Bożego, a co za tym idzie, nie może narodzić się w nim wiara. Bo jak pisze św. Paweł: „…wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś, co się słyszy, jest słowo Chrystusa” /Rz 10,17/. Nie tylko nie słyszy, ale również nie może odpowiedzieć. Jezus zatem uzdrawiając go, przywraca go nie tylko społeczeństwu, ale także umożliwia otwarcie na Boga, wejście z Nim w relację. Pomyśl przez chwilę, co jest Twoją głuchotą, która powoduje niemożność odpowiedzenia Bogu?

2. Jezus ujął go za rękę i podniósł, a on wstał. Słowo Jezusa sprawiło, że człowiek głuchy od dziecka, został uwolniony i uzdrowiony. To było tak mocne działanie Boga, że wydawał się jakby nieżywy. Jezus przez gest podniesienia, pokazał kto jest Dawcą życia. To gest wskrzeszenia do nowego życia, bo dla tego człowieka rzeczywiście zaczyna się nowe życie. Pomyśl przez chwilę, gdzie potrzebujesz takiego podniesienia przez Jezusa. Gdzie nie ma w Tobie życia i wołasz o łaskę jego przywrócenia?