Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 14 marca

Tekst: Est 4, 17k. l-m. r-u oraz Mt 7, 7-12

Prośba: o łaskę widzenia dobra, proszenia o dobro i wdzięczności za dobro.

1.  Estera modli się do Boga w niebezpieczeństwie śmierci. Wie, że od jej rozmowy z królem zależy los jej narodu wobec knowań podstępnych możnowładców. Zwróć uwagę na to, o co prosi Estera. Wcale nie prosi o to, by Bóg sam tę sprawę rozwiązał. Bóg bowiem nie robi niczego za człowieka. Jesteśmy zaproszeni do współpracy z Nim. On jest Źródłem naszego życia, podtrzymuje je i czyni wszystko, by życie coraz bardziej się rozwijało. Życie w pełni. Estera wie, że będzie rozmawiać z królem i nikt tego za nią nie zrobi. Ona prosi o odwagę, prosi o odpowiednie słowa w tej rozmowie a także prosi o odpowiednią skłonność serca króla. O co Ty prosisz Boga? Z jaką postawą to czynisz? Co wtedy jest w Twoim sercu? Czy zależy Ci na bliskości i więzi z Bogiem, czy tylko na tym, by z Nim „dobić targu”?

2.  Jezus wzywa dziś, nalega, by prosić Boga. Zauważ, że kto prosi, otrzyma… nie jest jednak napisane ani co, ani od kogo. Kto puka, to mu otworzą… które drzwi i kto to zrobi? Nie wiadomo. Pobądź z tymi dość tajemniczymi słowami. Jakie uczucia w Tobie wzbudzają? Uświadom sobie również, że Jezus bardzo mocno wskazuje na Boga jako źródło wszelkiego dobra i wszelkich darów. To nas może prowadzić do wdzięczności, która nie tyle jest efektem dobrego wychowania, lecz postawą serca przyjmującego wszystko z ręki Boga. A żeby przyjąć, to najpierw trzeba to zauważyć i uznać jako dobro dla siebie. Nawet gdy są to rzeczy trudne, niezrozumiałe, przykre. Proszenie więc jest powiązane z wdzięcznością, a także pokorą, która uznaje, że nie wystarcza sobie samej, lecz potrzebuje życia od Tego, który jest samym Życiem.