Wprowadzenie do modlitwy na sobotę, 2 lipca
Tekst: Mt 9, 14 -17
Prośba: o łaskę ubóstwa duchowego.
1. Uczniowie Jana pytają Jezusa o post. Uświadom sobie najpierw, czym jest post. Jak Ty go rozumiesz? Czemu miałoby służyć wyrzeczenie (jedzenia, snu, różnych przyjemności, itp.)? Czy Panu Bogu jest to potrzebne? A może Tobie? Do czego?
2. Uświadom sobie, że najczęstsze momenty postu i zadumy pojawiają się, kiedy coś stracimy lub kiedy na coś oczekujemy. Wtedy niejako sami z siebie nie mamy za bardzo ochotę np. jeść, gdyż jest coś innego, na czym jesteśmy mocno skoncentrowani. Zobacz, że Jezus mówi o czymś podobnym – uczniowie będą pościć, kiedy zabiorą im pana młodego. Kiedy odczują stratę kogoś bardzo ważnego, wtedy będą pościć. Czy kiedy nie odczuwasz bliskości Boga z jakichś przyczyn, smucisz się z tego powodu i „pościsz”? Czy może wręcz przeciwnie…
3. Wsłuchaj się również w przykłady, jakie daje Jezus a propos postu. Nowe czasy wymagają nowego podejścia, a nadeszły już czasy mesjańskie. Ich post mógł mieć charakter oczekiwania na przyjście Mesjasza, tęsknoty za Nim, lecz Jezus jakby mówił: On już jest! Pan młody już nadszedł! Post jest ćwiczeniem duchowym, w którym przez ograniczenie swoich potrzeb cielesnych i w pewien sposób osłabienie swoich sił fizycznych chcę Bogu powiedzieć, że cała moja siła jest w Nim, że to On podtrzymuje moje życie. To element pokory i uznania Boga jako źródła swego życia. Czy jesteś zdolny do wyrzeczeń, do odmawiania sobie, ograniczania, życia w pewnym ubóstwie? Czy motywacja tego jest rzeczywiście duchowa, czy bardziej „odchudzająca”?