Wprowadzenie do modlitwy na 29 Niedzielę zwykłą, 22 października

Tekst: Mt 22, 15-21

Prośba: o łaskę życia służbą, miłością, cierpliwością, które płyną z Boga i Jego panowania.

1.   Jezus jest znakiem sprzeciwu. Jednoczą się przeciwko niemu przeciwnicy. Faryzeusze bowiem okupacje rzymską uznawali za karę Bożą, natomiast zwolennicy Heroda jako błogosławieństwo (gdyż Herod był marionetkowym królem zatwierdzonym przez Rzym). Nieprzyjaciele jednoczą się przeciwko Jezusowi. Próbują Go podejść za pomocą dość znanego triku – komplementu. Próbują ukryć swoją obłudę i hipokryzję za pomocą pięknych słów (prawdziwych!) wypowiadanych w stronę Jezusa. Wychwalają Jezusa z nadzieją, że chwyci przynętę, jak w słynnej bajce o kruku i lisie. W tym miejscu warto pomyśleć o intencjach wyrażania różnych opinii o ludziach: czy to chwalenia ich, czy krytykowania. Czy motywacje takich słów są szczere, czy też chcemy coś dla siebie uzyskać?

2.   Oddajcie Cezarowi…. oddajcie Bogu…. to nie metoda: Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek. Człowiek ma oddać się Bogu całkowicie i kiedy to czyni, wtedy dobrze wie, co należy oddać Cezarowi. Mamy oddać Mu wszystko, bo wszystko od Niego otrzymaliśmy. Warto jednak sobie uświadomić na czym polega władza cezara, a na czym władza Boga. Ta ludzka jest najczęściej oparta o przywłaszczanie, nacisk, czasem wręcz przemoc, władanie. Władza Boga (która z ludzką w żaden sposób nie konkuruje), jest darem, miłością i służbą. Patrząc na to, możesz sobie uświadamiać, czego w Tobie jest więcej i jak się ma Twój wewnętrzny cezar. Uświadom sobie, kiedy włączają się owe mechanizmy „władzy światowej”, które siedzą w każdym z nas. Jacy wtedy jesteśmy wobec bliźnich i siebie. Czy podobni do Boga i Jego panowania (służby, łagodności, cierpliwości, miłosierdzia, itd.)?