Wprowadzenie do modlitwy na Wielką Środę, 23 marca
Tekst pomocniczy: Ps 32
Na początku modlitwy uświadom sobie, że stajesz przed Bogiem i chcesz z Nim rozmawiać. On jest zawsze obecny przy Tobie. Po uczynieniu znaku krzyża poproś Go o łaskę skupienia na modlitwie, a także tego, by to Duch Święty tę modlitwę prowadził i usuwał wszelkie przeszkody, wszelkie zakłócenia w niej oraz by Twoje myśli, zamiary i decyzje oczyszczał i kierował ku większej chwale Boga.
Zaangażuj wyobraźnię – wchodząc w modlitwę przypomnij sobie tekst, który będziesz rozważał (możesz go jeszcze raz przeczytać). Wejdź w daną scenę wyobraźnią, zobacz osoby biorące w niej udział, zobacz, co robią, posłuchaj, o czym rozmawiają. Zobacz w danej scenie również siebie – kim tam jesteś? Co mówisz? Co robisz?
Prośba o szczególny owoc tej modlitwy. Dziś poproś szczególnie o łaskę doświadczenia przebaczenia płynącego z Krzyża..
1. Koniec nastąpi niedługo. Już nie można niczego zmienić. Nic nie poprawi sytuacji Jezusa. W każdym szczególe Jego Męki potwierdzają się słowa wypowiedziane do uczniów: „Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że JA JESTEM i że Ja nic sam z siebie nie czynię, ale że mówię to, czego Mnie Ojciec nauczył” (J 8, 28). To daje nową perspektywę spojrzenia. Przypomnij sobie te wszystkie znane Ci momenty w Ewangelii, kiedy Jezus przebacza nawet największym wydawałoby się grzesznikom. Mówi, że tego wszystkiego nauczył się od Swojego Ojca. Również i w tej chwili zwraca się do Ojca, by nie poczytał oprawcom tego grzechu; by przebaczył zdrajcy oraz tym, którzy przez zawiść go wydali; ludziom, którzy krzycząc w tłumie domagali się Jego śmierci, choć jeszcze kilka dni wcześniej wykrzykiwali na Jego cześć „Hosanna”; żołnierzom znęcającym się nad Nim podczas biczowania i krzyżowania. A czy Ty sam odnajdujesz siebie w tej długiej liście osób, których dosięga Jezusowe przebaczenie?
2. Trwając myślami i wyobraźnią pod Krzyżem Jezusa przeczytaj uważnie Psalm. Opowiada on o zmaganiach człowieka grzesznego, którego przemienia doświadczenie Bożego przebaczenia. Czy podobne przeżycia były również Twoim udziałem? Judasz wydał Jezusa za srebrniki. A Ty? Dla jakich „srebrników” zdradzasz innych, a nawet samego siebie?
3. Popatrz teraz znowu na Jezusa. Czy Jego słowa dotykają również Ciebie? Postaraj się spojrzeć na tę sytuację otwierając się na największy paradoks Krzyża: śmierć prowadzi do życia, hańba do wiekuistej chwały! Czy chcesz zostać obdarowany owocami tego paradoksu? Co może Ci jeszcze przeszkadzać, byś w pełni przyjął przebaczenie, ofiarowane przez Boga w Jezusie? Jak często Ty sam przebaczasz swoim bliźnim? Czy przychodzi Ci to z łatwością? Czy kiedykolwiek „zawróciłeś sprzed ołtarza, kiedy tylko przypomniałeś sobie, że Twój brat może mieć coś przeciwko Tobie” (por. Mt 5,23-24)? Czy w końcu potrafisz przebaczyć samemu sobie? Zdrada i zamknięcie się w grzechu prowadzą nieuchronnie do rozpaczy. Przyjęcie przebaczenia otwiera na pełnie życia.
Na koniec porozmawiaj z Jezusem o tym wszystkim, co zrodziło się w Twoim sercu pod wpływem dzisiejszej modlitwy. Wypowiedz przed Nim swoje uczucia – radości, pokoju, bezpieczeństwa, ale również smutku, obawy, lęku. Bądź szczery przed Panem. Możesz Mu podziękować za to, co odkryłeś, lub poprosić Go o coś, czego bardzo potrzebujesz. Porozmawiaj z Nim przez chwilę serdecznie – jak przyjaciel z przyjacielem. Na zakończenie pomódl się słowami: Któryś za nas cierpiał rany…
Zachęcamy, byś zapisał sobie refleksje po modlitwie, jakieś szczególne poruszenia czy myśli, które będą takim swoistym dziennikiem duchowym z tych rekolekcji. Te zapiski mogą Ci pomóc zobaczyć drogę, po której Pan Cię prowadzi, ścieżki, po których On idzie z Tobą przez życie.