Rekolekcje Paschalne 2014

„Moc w Miłości”

Dzień 9 – wprowadzenie do modlitwy na Wielki Poniedziałek, 14 kwietnia

Tekst: J 12,1-11

Na początku modlitwy przyjmij taką postawę ciała, która pozwoli Ci modlić się przez kilkadziesiąt minut. Weź kilka głębszych oddechów. Uświadom sobie, że się zatrzymałeś. Zobacz, co jeszcze w Tobie gdzieś „pędzi”, może przed czymś ucieka. Poczuj swoje ciało. Przypomnij sobie, po co się zatrzymałeś – aby się modlić. Modlić się, to znaczy spotkać z Bogiem. Podjąć z Nim dialog. Ty chcesz wypowiedzieć swoje serce, ale On też chce mówić do Ciebie. Może będą też momenty wspólnego milczenia, trwania we wzajemnej obecności. Twojej przy Bogu i Boga przy Tobie.

Rozpocznij znakiem krzyża. Poproś Boga, aby wszystkie Twoje zamiary, czyny i prace skierowane były wyłącznie ku służbie i chwale Jego Boskiego Majestatu. Zaproś Ducha Świętego, aby Cię prowadził i objawiał Jezusa.

Następnie wyobraź sobie ucztę odbywającą się w radosnym czasie świętowania powrotu do życia Łazarza i częściowo w cieniu Paschy Jezusa, w której wypełni się Jego godzina miłości do Ojca i człowieka. Wpatruj się w Jezusa przebywającego w gronie przyjaciół i uczniów. Co robią? O czym rozmawiają? Zobacz dokładnie scenę namaszczenia Chrystusa. Spróbuj zobaczyć też siebie. Gdzie jesteś? Co robisz?

Poproś Boga o owoc dzisiejszej modlitwy: o łaskę kochania Chrystusa, bliźniego i umiejętność okazywania miłości czynem.

1. Uczta dla Jezusa czyli uczta w Betanii ma miejsce sześć dni przed Paschą. Św. Jan umieszcza ją jak pozostali Ewangeliści w ostatnim tygodniu przed Paschą, lokuje ją jednak w innym kontekście wydarzeń. Według św. Jana dzieje się to po wskrzeszeniu Łazarza, kiedy to arcykapłani i faryzeusze podjęli decyzje o zabiciu Jezusa. Ewangelista pisze, że „urządzono tam ucztę dla Niego”. Może chodzi tu zarówno o osobę Jezusa jak i Łazarza. Na uczcie świętowane jest wskrzeszenie przez Chrystusa Łazarza. Obaj wzbudzają zainteresowanie wielkiego tłumu Żydów, który chciał ich zobaczyć. Chrystus zasiada do uczty w towarzystwie uczniów i przyjaciół. Jest to jedna z ważniejszych chwil w Jego ziemskim życiu. Czy urządzasz ucztę dla Jezusa? Jak często zapraszasz Chrystusa na ucztę i świętujesz z Nim różne wydarzenia mające miejsce w Twoim życiu?

2. Namaszczenie Chrystusa przez Marię było wyrazem czci i miłości, którą okazała swojemu Panu. Ten gest odnosi się też do Jezusa jako Mesjasza, Bożego Pomazańca. Namaszczenie stóp przez Marię zostaje odczytane przez samego Chrystusa jako gest proroczy – „Przechowała to, aby [Mnie Namaścić] na dzień mojego pogrzebu”. Jezus wie, że zbliża się czas Jego paschy – przejścia do Ojca. Czas cierpienia, śmierci, pogrzebu, a to wszystko zakończy się zmartwychwstaniem. Zwycięstwem nad śmiercią, grzechem i szatanem. Chrystus, który przywraca życie umarłym, Sam oddaje Swoje życie w ofierze miłości, która daje życie tym wszystkim, którzy w Niego uwierzą. Bóg ofiarował Swoje Życie, abyś mógł żyć. Jaka jest Twoja miłość do Jezusa? Jak okazujesz ją Bogu?

3. Czyn Miłości, który uczyniła Maria wobec Chrystusa namaszczając Jego stopy, wylewając cały drogocenny olejek nardowy na głowę Pana (wg. Mt 26,1) świadczy o jej całkowitym zaangażowaniu w miłość. Kobieta idąc za porywem serca hojnie obdarowała Jezusa. Olejek nardowy był wytwarzany z trawiastej rośliny Nardostachys jatamans, był bardzo ceniony i drogi, (mógł nawet kosztować ok. 300 denarów, a to się równa rocznemu zarobkowi robotnika). Jezus wie, że to, co ma się stać w Jego życiu, stanowi największe dzieło miłości Boga wobec człowieka, a Maria jakby to pojęła i swoim czynem miłości wprowadziła Jezusa w wydarzenia paschalne. Rozrzutna miłość Marii jest w stanie przeznaczyć tak drogocenny olejek właśnie na tę okoliczność. Co możesz ofiarować Jezusowi? Czy masz coś co możesz nazwać swoim „olejkiem nardowym” dla Jezusa? Czyn miłości wobec bliźniego jest związany z umiejętnością uchwycenia stosownego momentu… Czy dostrzegasz takie momenty w swojej codzienności? Jak pomagasz bliźniemu?

Pod koniec modlitwy porozmawiaj szczerze z Jezusem o tym, co wydarzyło się podczas spotkanie ze Słowem. Rozmawiaj z Nim jak przyjaciel z przyjacielem, jak z kimś, komu ufasz, kto jest dla Ciebie ważny i o kim wiesz, że Cię zrozumie.

Zakończ modlitwą „Ojcze nasz” wypowiadając ją powoli i ze świadomością, że mówisz do kogoś, kto Cię bardzo kocha.

Po modlitwie poświęć kilka chwil na refleksję jak Ci się modliło. Co Ci pomagało. Co przeszkadzało w spotkaniu. Zapisz sobie 2-3 najważniejsze myśli z modlitwy. Po to, by móc zobaczyć z czasem, jak Bóg Cię prowadzi w tych rekolekcjach.