Wprowadzenie do modlitwy na niedzielę, 7 sierpnia
Tekst: Łk 12,32-48
Prośba o łaskę skupienia na Jezusie.
1. Mój skarb. Jezus zachęca do inwestowania w wieczność. Jedynym skarbem poza zasięgiem złodziei jest ten przechowywany w niebie. Tam też nie ma ograniczeń. Nasza miłość może rozwijać się bez końca. Nasza odpowiedź na dobroć Boga może stale się pogłębiać i coraz bardziej dojrzewać. Im więcej kochamy i ufność w Bogu pokładamy tym nasz skarb się powiększa. Czy inwestuję we właściwy skarb? Gdzie tak naprawdę jest moje serce? Co (lub kto) na dzień dzisiejszy jest dla mnie najważniejsze?
2. Serce czuwające. Jezus zaprasza do postawy gotowości na Jego przyjście. Przepasane biodra i zapalone pochodnie są tego symbolem. Oczekiwanie na doświadczenie bliskości Boga jest często niełatwe. Codzienne obowiązki, te same czynności potrafią zniechęcić i osłabić ducha. Niecierpliwość daje się we znaki. Jednak Słowo zapewnia o prawdziwym szczęściu sług, którzy czuwają nad stopniem swojej gorliwości. Jezus oznajmia, że tym, którzy wytrwają będzie usługiwał na uczcie niebieskiej. Czy jest we mnie pragnienie, aby czuwać do samego końca na przyjście Pana?
3. „Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie” (Łk 12,48b). Obraz czuwania na przyjście Pana ubogacony jest przez Jezusa o rodzaj obdarowania ucznia oraz misji, jaką otrzymuje. Stopień jasności w rozumieniu spraw Bożych jest u każdego inny. Mogę tu zapytać siebie, jak wygląda ten stopień u mnie? Otwierając się na łaskę Bożą przyjmuję jednocześnie przygotowaną specjalnie dla mnie misję, skrojoną idealnie na mój wzrost i duchową wagę. Czy jestem człowiekiem realizującym Boży zamysł względem mnie, czy też wciąż go unikam? Jeżeli to drugie, to co stoi mi na przeszkodzie? Porozmawiam o tym z Jezusem.