Wprowadzenie do modlitwy na poniedziałek, 29 października
Tekst: Łk 13,10-17
Prośba: o wiarę w to, że Bóg może Cię uzdrowić
1. Szabat i świątynia kojarzą się przede wszystkim z czasem i miejscem modlitwy. To, że Jezus dokonał uzdrowienia, wywołało przecież oburzenie przełożonego synagogi. Nikt się tam tego nie spodziewał – według ludzi to nie był ani odpowiedni czas, ani odpowiednie miejsce. Boga nie ograniczają jednak nasze wyobrażenia i podziały (choć mogą nas one też na Niego zamykać) . Na początku tej modlitwy popatrz razem z Jezusem, czy w Twoim myśleniu o Jego działaniu nie jest tak, że wyznaczasz mu czas i przestrzeń, „od – do”, mówiąc kiedy i w jaki sposób może działać. Proś Go o zaufanie – byś mógł zobaczyć, że On wybiera odpowiedni moment i sposób, w jaki chce do Ciebie przychodzić.
2. „Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy” – cudowne słowa, niosące wyzwolenie i niesamowitą zmianę całego życia. Kobieta opisana przez św. Łukasza czekała na ten moment osiemnaście lat. Być może w tym czasie traciła nadzieję, może miała takie chwile, w których gorąco modliła się o Bożą interwencję i okresy, w których była zupełnie zrezygnowana. A może ten czas był potrzebny również po to, by jej serce było w pełni gotowe na przyjęcie Bożej pomocy? Pomyśl o prośbach, które być może kierujesz do Boga od długiego czasu. Popatrz na to, co przygniata Cię do ziemi, co dźwigasz resztką sił, z coraz mniejszą nadzieję na Jego interwencję. Pytaj Boga szczerze o to, co budzi Twoje wątpliwości. Proś, by pokazywał Ci, że niezależnie od tego, co się dzieje, On jest przy Tobie i nie zostawia Ciebie samego.
