Wprowadzenie do modlitwy na sobotę, 13 lutego

Tekst: Iz 58, 9b – 14

Prośba: o coraz głębszą miłość, która będzie wcielona, widzialna.

Najpierw zatrzymaj się, zatrzymaj ciało, myśli i stań w Bożej obecności. Uświadom sobie, że On jest teraz przy Tobie i bardzo chce się spotkać. Potem powoli wejdź w dynamikę dzisiejszego tekstu. Popatrz, w jaki sposób można okazać miłość. Okazywać ją można w umyśle, można w słowach (przestać mówić przewrotnie), można konkretnymi czynami (podać chleb).  Można na bardzo wiele sposobów. W jaki sposób Ty czynisz to każdego dnia? Przypomnij sobie kilka sytuacji, w których okazałeś miłość – nawet (a może szczególnie) w drobiazgach.

Zobacz, do czego prowadzi okazywanie miłości. Uruchom wyobraźnię, by to poczuć. Autor daje kilka obrazów. Najpierw obraz światła. Potem prowadzenia Pana (jak dziecko za rękę przez Ojca), potem pustkowie. Na pustyni nic nie ma, a Pan będzie Ciebie karmił i to do syta. Odmłodzi kości, będziesz jak zroszony ogród, w którym jest pełno życia i zieleni. Niewyczerpane źródło wody. Dla nas może to mało wyraziste obrazy, bo wody mamy (póki co) pod dostatkiem. Ale dla Żydów nie było to takie oczywiste. Spróbuj wczuć się w tę sytuację.

Na koniec powoli przeczytaj ten tekst i powiedz Panu, co czujesz w związku z tymi słowami. Jakie ślady zostawiają one w Tobie? Jakie pragnienia budzą?