Wprowadzenie do modlitwy na 6 Niedzielę Wielkanocną, 1 maja

Tekst: J 14,23-29

Prośba: o łaskę prawdziwej miłości ku Bogu.

1. Jeśli ktoś prawdziwie kocha, to stara się upodobnić do tego, kogo kocha. Św. Jan od Krzyża pisał, że więcej nawet – miłość poddaje kochającego kochanemu. Jezus mówi dziś, że jeśli Go ktoś miłuje, będzie zachowywał Jego naukę i będzie to dla niego naturalne, bo miłość poddaje człowieka Bogu. Komu jesteś poddany? Jaką miłością kochasz?

2. Jezus zapowiada przyjście Pocieszyciela. On przypomni wszystko, co mówił i zdziała Jezus oraz wszystkiego nauczy. Duch jest Tym, który uaktualnia w naszym sercu wszystko, co czynił Jezus. To mocą Ducha stajemy się coraz bardziej podobni do Jezusa, tak, byśmy w końcu za św. Pawłem mogli powiedzieć: żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus. Czy pozwalasz Duchowi św. na takie działanie w Twoim życiu? Jaka jest i na czym polega Twoja otwartość na Niego i na to, co On czyni w Twoim sercu?

3. Chrystus zostawia nam swój pokój. Na czym on polega? Czy na tym, że nie będzie wojen, konfliktów i rodzinnych nieporozumień? Wiemy, że doświadczenie pokazuje nam coś innego. Pokoju Chrystusa nie może dać świat i nie należy go mylić z ludzkimi kompromisami czy politycznymi ustaleniami. Jezus zapowiada pokój mówiąc o tym, byśmy się nie trwożyli ani nie lękali. Ten pokój bowiem przychodzi pośród ucisków, pośród trudności, przeciwności, które przynosi nam rzeczywistość. A Jego pokój polega na tym, że mocą Ducha św. nosimy w sobie „pewność”, że znajdujemy się w ręku Boga, który jest większy od wszystkiego. Cóż więc może nam się stać? W czym lub kim jest zakotwiczona Twoja wiara i miłość? Na czym lub na kim opierasz swoje życie? Jeśli na czymś innym (lub kimś innym) niż Bóg, to Twój pokój nie będzie trwały i bardziej będzie lękiem niż pokojem, gdyż nic poza Bogiem nie jest trwałe i niezawodne. Na czym opierasz swoje życie – tak naprawdę?