Wprowadzenie do medytacji na środę, 27 września
Tekst: Łk 9,1-6
Prośba: o łaskę pokory oraz głębszego zaufania Jezusowi.
1. Jezus źródłem działania. Jezus udziela mocy i władzy swoim uczniom. Odtąd każdy z osobna będzie mógł uwalniać od złych duchów, leczyć wszelkie choroby i z mocą głosić Słowo. Jednakże uczeń nie może zapomnieć, że otrzymał to wszystko od Jezusa. To On jest źródłem wszelkiego dobra i działania. Bez Niego nic nie możemy uczynić. Uczeń będzie skuteczny tak długo, jak długo nie zapomni, że sam z siebie nie jest w stanie działać w mocy Ducha Świętego. Co najwyżej będzie działał w swojej mocy, a ta jest ulotna i nie przynosi właściwych owoców. Na ile wzrastam w postawie zależności od Bożej mocy? Czym dla mnie jest pokusa liczenia na swoje własne siły?
2. Zaufanie ucznia. Uczniowie są zaproszeni do radykalnego zaufania. Mają nie brać ze sobą w ewangelizacyjną drogę „ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy”. Jezus formuje swoich uczniów w taki sposób, aby uczyli się obywać bez żadnych podpórek. Niestety pokusa posiadania takiej podpórki istnieje zawsze. Tylko ufna postawa może zaowocować doświadczeniem nieustannej troski Boga o mnie. Jakie są moje podpórki? W czym najczęściej pokładam swoją ufność? Na ile w ostatnim czasie wzrosłem/am w zaufaniu do Boga?
Człowiek jest istotą, któremu często wydaje się, że to, co osiągnął, zawdzięcza tylko sobie: swoim zdolnościom intelektualnym, szczęściu, przebiegłości, swoim siłom. Jednak, gdy przyjdą trudne doświadczenia życiowe czy przeciwności życia, gubi się, doznaje pustki wewnętrznej, rozgoryczenia, osamotnienia. Dobrze jest, kiedy zatrzyma się i pomyśli nad swoim życiem i zda sobie sprawę, że jest sam w sobie bardzo słaby i potrzebuje „ zależności od Bożej mocy”, bo tylko w Bogu jest siła. Zabieganie o przesadne wytworne życie, nadmierny pęd za bogactwem, oddala człowieka od Boga, od wieczności.
Panie Jezu, pozwól mi z ufnością trzymać Twoją dłoń, abym zawsze była świadoma Twojej obecności w moim sercu i z ufnością podążała za Tobą ścieżkami mojego życia, bo kiedy Ci ufam, Ty dodajesz mi sił, a ja Panie potrzebuję Cię nieustannie. Tobie Panie Jezu i Maryi zaufałam i zawierzyłam swoje życie. Tobie Jezu powierzam moje potrzeby i pragnienia, moje plany, moją przyszłość. Jezu ufam Tobie. Ty się tym zajmij.