Wprowadzenie do modlitwy na czwartek, 22 czerwca
Teksty: 2 Kor 11,1-11 oraz Mt 6, 7-14
Prośba o wewnętrzną wolność i uwolnienie tych, których wiąże moje nieprzebaczenie
1. Bóg to wie. Paweł bardzo otwarcie pisze do gminy o swojej trosce i miłości do tych, których poślubił Chrystusowi. Dowodzi swojej bezinteresownej miłości w głoszeniu Ewangelii, a jednak są ci którzy wątpią, którzy kwestionują, którzy ulegają podszeptom złego… Dla Pawła Bóg jest najważniejszym sędziom w sprawach ludzkich. Jest tylko Jeden, co do którego nie ma wątpliwości, że sprawiedliwie osądzi, bo jest Tym, który zna serce i On wie wszystko. Jest to dokładnie to samo wyznanie, które wybrzmiało w spotkaniu Jezusa ze św. Piotr. Ty Panie wszystko wiesz (J 21, 17). Wyznanie pełne pokoju i pokory. I jeszcze w innym miejscu: Ty Panie wiesz, kiedy siedzę i wstaje i znasz wszystkie moje myśli (Ps 139, 1-2). Wie Ojciec, czego potrzebujecie…. Świadomość nieustannej obecności Jahwe, obecności pełnej pokoju a nie zagłady. Jak się czujesz z tym, ze Bóg wszystko wie, że zna ciebie na wskroś i głębiej niż ty sam?
2. Uwolnić uwięzionych. W języku oryginalnym słowo przebaczyć z dzisiejszej Ewangelii brzmi uwolnić. Przebaczyć komuś to uwolnić go z więzienia nieprzebaczenia, a więc to również uwolnienie siebie z wiezienia gniewu, złości, niechęci, poczucia krzywdy, chowanej urazy, chęci zemsty, żądania kary, wyrównania rachunków itd. Nie można być w pełni wolnym, jeśli w wiezieniu trzyma się dłużników. Co czujesz i jakie myśli przychodzą ci do głowy, kiedy słyszysz o bezinteresownym przebaczeniu?